8. "Coś mi w niej nie pasuje..."

Macie tu bonus 2 rozdziały w jeden dzień :D Kocham Was za wszystkie wyświetlenia, choć zostawcie jeden komentarz pod rozdziałem jak przeczytacie, ponieważ wasze opinie mnie motywują do dalszego pisania, na prawdę kochani. Zostawcie po sobie ślad. Proszę...!!! ♥

-----------------------------------------------

 

Woda już się zagotowała. Sięgnęłam ręką po czajnik i zalałam herbatę oraz cappuccino.

J: Dominika weźmiesz szklanki i sok? Ja wezmę resztę.

D: No ok., nie ma sprawy.

Wzięłyśmy wszystko i poszłyśmy na górę. Weszłyśmy do pokoju, a tam nikogo nie było. Dominika spojrzała na mnie pytająco.

J: Spokojnie, wiem gdzie mogą być.

Położyłyśmy rzeczy na biurko, Dominika usiadła na krześle, a ja przeszłam przez pokój.

Zauważyłam, że drzwi balkonowe są otwarte. Wyszłam na zewnątrz reszta o czymś gadała, Nikt mnie nie zauważył, więc posłyszałam kawałek rozmowy.

*Posłyszane* *Angielski*

Om: Stary ona nie jest dla ciebie.

A: A to niby, czemu tak uważasz?

Om: Coś mi w niej nie pasuje, w jej zachowaniu.

A: Dlaczego? Bo jesteśmy sobie zakochani? Nie zgrywa kogoś innego tylko siebie? Uwierz, że ja nie szukam jakiejś lafiryndy, która leci nas kasę oraz jest tylko ładna i nic poza tym. Stary lepiej, co o niej mówisz przemyśl, ty jej jeszcze dobrze nie znasz, a już pochopnie oceniasz. Weź się ogarnij, Daria to moja dziewczyna i to uszanuj. Ja będę spędzał z nią czas i żył, więc zważaj na słowa.

Om: Ok. spoko, spoko. Nie denerwuj się.

Mi: Chłopaki przestańcie i Omid, Ast ma rację, ja ją bardzo lubię. To jest naprawdę miła i sympatyczna dziewczyna. Przekonasz się jak dłużej z nią pobędziesz.

Dg: Ja ją lubię i Omid, przestań tak już w końcu mówić, bo to od razu widać, że inaczej myślisz.

Om: Nie prawda, nie myślę inaczej.

Dg: Wystarczy ci popatrzeć w oczy znasz takie powiedzenie „Oczy zwierciadłem duszy”? Nie? To już znasz.

Jak to usłyszałam zrobiła oczy ja 5 złoty. Trochę się zdziwiłam, zasmuciłam i rozchmurzyłam. Zdziwiłam, dlatego, że mam mogę liczyć na przyjaciół mojego ukochanego, zasmuciłam, bo Omid ocenił mnie z marszu i rozchmurzyłam, ponieważ teraz mam pewność, że Ast naprawdę mnie kocha <3.

Mi: O Daria… - Reszta dopiero teraz mnie zauważyła. – Jak długo tu stoisz? Słyszałaś? – Odezwała się po Polsku.

J: Wystarczająco długo. – Przytaknęłam tylko na to ostatnie pytanie.

Aston i Diggy siedzieli na ziemi przy ścianie, Omid na barierce, a Mirela stała z założonymi rękami na krzyż. Reszta też już się poderwała do góry, więc rzuciłam krótkie „chodźcie” i weszłam do środka. Dominika zdążyła już nalać napoju do szklanek. Wszyscy wzięli swoje zamówienia i się porozsiadali. Ja usiadłam na podłodze, opierając się plecami o łóżko, a obok mnie Mirela, a po drugiej mojej stronie usiadła sobie Domi. Chłopcy siedzieli naprzeciwko nas.

*Angielski*

J: Dominika miałaś do mnie pytanie.

D: Ach, no tak. Skąd umiesz tak płynnie mówić po angielsku i dlaczego masz angielskie nazwisko, a nie polskie?

J: Na pierwsze pytanie odpowiedź jest prosta, mam ciotkę tutaj, w północnej Anglii, dokładniej oddalonej o ponad 200 mil na północ stąd. A druga odpowiedź to, że mój ojciec jest Anglikiem. Przyjechał do Polski na studia, poznał mamę, zakochali się, pobrali i oto jestem.

D: Na prawdę?

J: Yhymmmmm…

Mi: A jak ma na nazwisko ta twoja rodzina?

J: Na razie nie ważne…

Dg: Dlaczego?

J: Miałam małe problem z kuzynem, bardziej z jego kumplem.

Dg: Mhmmmm…

J: Możecie pytać na inne tematy, tylko nie na ten.

D: Umiesz grać na gitarze?

J: Kocham po prostu.

Mi: Zagrasz coś?

J: To podaj mi ją, zagram kawałem „Metallica - Nothing Else Matters”

            Zagrałam tyle ile umiałam, bo tego kawałka mam dopiero się zamiar uczyć.

Dg: Od kiedy grasz?

Ok: Od 5 lat. – Uśmiechnęłam się na samą myśl o mojej ukochanej gitarze.

Pogadaliśmy jeszcze trochę, tak trochę, że aż do nocy. Wszyscy pozasypiali, no prawie, ja i Ast nie. Pozbierałam wszystkie naczynia i zeszłam do pomieszczenia zwanego kuchnią. Myślałam, że Aston zostanie w pokoju i pójdzie spać, ale on zeszedł za mną. W kuchni powkładałam wszystko do zmywarki. Reszta spała u mnie w pokoju na podłodze, rodzinka już w domu, poznała wszystkich wszystko w najlepszym porządeczku.

Oparłam się rękoma o blat i tak stałam pogrążona w myślach, myślach przez cały czas jak rozmawialiśmy do góry widziałam, że Omid nie oderwał ode mnie ani razu wzroku. Aston objął mnie od tyłu i pocałował w głowę. Odwróciłam się i mocno się w niego wtuliłam.

J: Dziękuję. – Powiedziałam przerywając ciszę między nami.

A: Za co?

J: Za to, co powiedziałeś o mnie. – Nie umiałam się powstrzymać i puściłam wodze emocjom, jedna samotna łza spłynęła mi po policzku.

A: Kochanie to była tylko i wyłącznie prawda. - Musnął czule moje wargi.

Poszliśmy na górę. Weszliśmy cicho do pokoju żeby nikogo przez przypadek nie obudzić. Położyliśmy się na łóżku, wtuliłam się w Astona, a on gładził mnie po włosach.

A: Pierwsza noc spędzona z moją dziewczyną. – Pocałował mnie w czoło.

Wtuliłam się w niego jeszcze bardziej i odpłynęłam narkotyzując się jego zapachem.